Spać, ach.

zdążyłam już zapomnieć stan permanentnego niewyspania przy Dżuniorze. Chłopinek lubi pospać, nim pojawił się maluch zasypiał grzecznie koło dziewiątej, i raczej te dwanaście godzinek słodko spał. Wiadomo, ten rytm zaburzały choróbska, jakiś gorszy dzień, ale generalnie starszy to śpioch, jako i ja. Do przedszkola chadzał na drugą zmianę, była okazja się wyspać. Od września mój duży syn zaczyna szkołę, zacznie się poranne wstawanie, średnio to widzę, bardzo średnio. No, ale do tego jeszcźe mamy sześć tygodni ;) Na razie dziecię się wysypia, nie budzą go nawet rumory braciszka.
No wlaśnie. A braciszek - typowy niemowlak, dwunastu godzin nie prześpi ciągiem. Ani nawet dziesięciu ;) Ani, o zgrozo nawet ośmiu ;) I cóż, nawet nie tyle domaga się jedzenia, co po prostu towarzystwa. Choć nie budzi się w nocy to udziela się na łonie rodziny dobrze do 23, a już o 6 rano domaga się radośnie towarzystwa. Nie jestem towarzyska o 6 rano. Ale czy mam wyjście? Ano nie mam, w związku z tym chodzę ciężko niedospana.
Ale jest super. Miałam w głowie tę moją dwójeczkę od dawna, i właśnie tak sobie moją rodzinę wyobrażałam. Cichy, spokojny dom, kochająca się rodzina, biegające dzieci, pies. No, młodszak jeszcze nie biega, ale dużo szybciej niż brat wykazuje zainteresowanie powiedzmy półsiedzeniem, sztywno już trzyma głowę i widać że najchętniej już by pobiegł ;) Ciekawe jak to będzie u niego. ..