Z dwòjką jest fajnie.

Przede wszystkim jest inaczej. Przy drugim dziecku jestem zdecydowanie mniej spięta. Przy starszaku byłam wręcz momentami znerwicowana, nie wiedziałam co gdzie i z czym. Starszy syn miał np liczone na zegarku przerwy między drzemkami - teraz mi się z tego chce śmiać. Maluch śpi kiedy potrzebuje, w sensie widzę że jest śpiący to go kładę. Czuję się dużo swobodniej, i od razu inaczej odbieram ten niemowlęcy czas. Którego bardzo soę obawiałam po doświadczeniach ze starszakiem. A obcowanie z niemowlakiem może być jednak bardzo przyjemne i dające masę radości. Przy pierwszym dziecku gro tej radości zabrał mi po prostu strach i brak doświadczenia, teraz widzę to tak wyraźnie. Gdybym była młodsza........ Ale nie, to już taki żarcik. Nasza rodzina jest kompletna. 

Maluszek jest niesamowicie zafascynowany starszym bratem, my z mężem zdecydowanie nie robimy na nim aż takiego wrażenia. Jedną z ulubionych rozrywek malucha jest siedzenie na moich czy męża kolanach i obserwowanie brata. Tamten jak fryga, wszędzie go pełno, głupiutkie miny, dziwne dźwięki, hałas - maluchowi w to graj, zaśmiewa się i bacznie śledzi brata wzrokiem. Cóż to będzie jak mały braciszek stanie się ciut bardziej mobilny ;)

Maluch ma katar. Nie jakiś potężny, ale jednak. Liczyliśmy się z tym, że złapie szybciej, bo brat... no i jest. Starszak uchował się bez żadnego przeziębienia ponad pierwszy rok swojego życia. Za to później dał nam cżadu ;) Teraz od września zaczyna szkołę i nie ukrywam że mocno się obawiam jaką i jak szybko przytarga bratu zarazę :P

Ale generalnie jest dobrze, bardzo dobrze. I fajniej mieć dwóch synków niż jednego :D