Rok temu, na półrocze, raczej niechętnie raczkował, był mało mobilny, raczej niegłośny bez wyraźnego powodu, bez szemrania zjadał to co mu się podawało. Cóż, było minęło ;) rok później śmiga jak szalony, raczkować już nie chce bo na nogach szybciej, wszczyna za to coraz częściej awantury bez wyraźnego powodu, raczej tak dla sportu, no i kulinarnie też znacznie trudniej mu dogodzić.
I to tylko/aż rok, kto by to pomyślał. Bo do kwilącego noworodka sprzed półtora roku to już w ogóle nie ma co porównywać.
Ciężko mi nieco ostatnio o młodym paniczu pisać, bo właściwie to jest jeden ruch, gonitwa, rozbuchane emocje ;) śmieje się i płacze na przeman, ciągle czegoś domaga (najczęściej tego czego mu absolutnie nie wolno), łazi po meblach, świruje z psicą, i z tej codziennej kołomyjki trudno wyłapywać i opisywać pojedyncze zdarzenia, nowe umiejętności. Są, idą jak fala, jak tsunami, i z wielką radością bierzemy w tym codziennie udział :)
Nic ciekawego dziś sobie w sklepie nie upatrzyliśmy, ale jutro, góra pojutrze powinny dojść trzy koszulki, a każda z lokomotywą Tomkiem na przodzie, co jak sądzę ukontentuje wystarczająco mojego dużego mężczyznę jakim Dżunior już niewątpliwie jest :D
No comments:
Post a Comment