Się nie żegnam broń boże ;)
Od jakiegoś czasu machaliśmy Dżuniorowi łapką jak szedł spać, albo jak któreś z nas wychodziło z domu. Sama nie wiem kiedy zaczęliśmy, daaawno temu ;) Młody panicz raczej nie był tym zainteresowany, nie raczył również odmachnąć :>
No i dziś zalałam się łzami wzruszenia prawie że, bo gdy tatuś szedł z młodym na górę zażyć drzemki, a ja tradycyjnie pomachałam im papa, Dżunior znienacka uniósł łapkę i cały w uśmiechach mi odmachał :D Potem jeszcze niechcący co prawda pomachał tatusiowi po twarzy, ale to już szczegół ;)
Jakoś tak jeszcze w międzyczasie nauczył się przybijać piątkę i już w ogóle pełnia szczęścia :)
Chłopaki!
No comments:
Post a Comment