Ale wkoło jest wesoło ;)

Z wczorajszego spacerku z Dżuniorem okazały się dwie rzeczy. Pierwsza to nieco zdarte kolanka po kilkukrotnym spotkaniu trzeciego stopnia z chodnikiem, druga - młody panicz łaknie towarzystwa! Co widział młodzież to przystawał na chodniczku i piszczał podekscytowany. 

W takiej sytuacji nie mogłam postąpić inaczej niż do dzieci go dziś zabrać, akurat była grupa niedaleczko od naszego domu. 

Wystarczyło wejść, zdjąć Dżuniorowi kurteczkę, wystawić z wózka i nastąpiła eksplozja uciechy i poruszenia ;)))

Dzieeeeeeeciiiii!!! Zabawki!!!!!!!!!!!!!

Mamo, ale nie rób wiochy! Jestem mocno zajęty!

Ale wkoło jest wesoło ;)

Zlecieć ze schodka można raz, potem już wiadomo jak należy schodzić :>

Obecność obcych dzieci i dorosłych zupełnie Dżuniora nie deprymuje (a trochę szkoda w sumie), mnogość zabawek sprawia mu olbrzymią frajdę, i byleby z tego żadnej infekcji nie było, to za niedługo pewnie znowu pójdziemy ;)

W takich warunkach, gdzie panicz nie zna każdego kąta, ujawniają się magicznie nowe umiejętności. Typu schodzenie ze schodków, czy też dziś pierwszy raz zauważyłam że synuś potrafi wstać sam z pogłogi, nie przytrzymując się niczego. W domu zazwyczaj się łapie jakiegoś podręcznego mebla. Tam nie było mu to potrzebne. No i ile to radości z jednej sali zabaw :>