Wciąga nas błękit.

Pisać nie bardzo jest co, bo pogoda ładna trwa. Otworzyłam dziś oko, okiem tym wyjrzałam przez okno i błyskawicznie wyskoczyłam z wyrka, a zaraz za mną młody panicz. Nawet nie zamarudził raz przy kaszce, skubnął jeszcze bułki ode mnie i hajda w wózek i na świeże powietrze. 

Pojechaliśmy autobusem do parczku, spory kawał od nas, ale za to urokliwy. Pół godziny w autobusie w jedną stronę jeszcze trochę Dżuniora przerasta, ale jakoś poszło. W drodze powrotnej był spokojniejszy bo zmęczony. Plac zabaw i kaczuchy jak najbardziej, jednakowoż od uroku parczku jako takiego, budzącej się zieleni i kwilących ptasząt panicz zdecydowanie woli ruchliwą pełną samochodów ulicę i łupot maszyny kawałkującej beton pfff. Więc miast długo i upojnie podziwiać wzruszające krokusiki zmuszona byłam wystawić nas z parczku na przejazdówkę przez miasto. Ach, jakie to było interesujące :P

Co do zdjęć to jednak uchwyciłam nieco budzącej się wiosny, ruch uliczny jakoś mnie na równi z Dżuniorkiem nie porwał :P

Kaczki podeszły tak blisko bo miałam COŚ w ręku. Niestetyż odęły się błyskawicznie bo poczęstowałam je paniczowym chrupkiem kukurydzianym. Wzgardziły. 

Panicz natomiast nie zważając na nic począł paść się trawą i zeszłorocznymi liśćmi, więc zaraz z trawki daliśmy nogę :P

Obecna na zdjęciu wiewiórka jest nieco zamazana bo łapałam ją na dużym zoomie. Podejść bliżej nie była łaskawa. 

Wycieczkę zaliczam do udanych ;)